Een kijkje in het leven van een Sunweb Rep
Door: Jorinde
Blijf op de hoogte en volg Jorinde
24 Augustus 2017 | Griekenland, Rodos
Een paar dagen voor het einde van dit avontuur, grijp ik toch deze kans nog even aan om eens een blik te werpen op het werk als reisleiding voor Sunweb. Voor iedereen die denkt dat we hier een lekker 'vakantiebaantje' hebben, nou dat klopt niet helemaal!
Op 30 april 2017 vloog ik vanaf luchthaven Eindhoven naar Rhodos. Daar was slechts een korte voorbereiding aan vooraf gegaan; een week voordat ik zou vertrekken hoorde ik dat Sunweb me wilde aannemen en kreeg ik de vraag of ik meteen naar Rhodos kon. Spontaan zei ik ja, gevolgd door lichte paniek toen ik bedacht dat ik binnen een week mijn leven in Nederland weer op pauze moest zetten. Maar goed, kansen zijn er om aan te grijpen!
De eerste avond dat ik aankwam kon ik gelukkig samen met mijn collega Timo mee op de transferbus vanaf de luchthaven, waardoor ik niet zelf de weg naar huis hoefde te vinden. Hij nam me ook meteen mee naar de lokale pitaboer: ik was echt in Griekenland. De volgende dag liep ik een dagje mee, om te kijken hoe hij zijn informatiebijeenkomsten deed en de kneepjes van het vak te leren. Ik probeerde zo veel mogelijk informatie te onthouden, want vrijdag moest ik het al meteen zelf kunnen!
Als rep bij Sunweb doe je heel veel verschillende dingen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij TUI waar reps veel specifiekere taken hebben). Eigenlijk is het grootste deel van ons werk gebouwd om de ‘levenscyclus van de vakantieganger’. Een vakantie bestaat uit een paar fasen: de reis naar de locatie en aankomst, de vakantie zelf (met activiteiten etc.), het vertrek en de reis terug naar huis. Wij zijn bij al die fasen hier op locatie betrokken. Allereerst verwelkomen wij mensen op de luchthaven en zorgen ervoor dat ze naar hun hotel worden gebracht, waarbij we zelf ook zo veel mogelijk meerijden op de transferbussen. De dag na aankomst houden wij bijeenkomsten om mensen praktische informatie te geven en iets te vertellen over hun bestemming en de activiteiten die wij hier aanbieden. Dat is voor mensen een makkelijk moment om excursies bij ons te boeken, een auto te huren en al hun vragen te stellen. Veel gasten zien we daarna pas weer bij hun terugreis. Ook eten we zelf vaak in onze hotels en kunnen we dan nog even een praatje maken met onze gasten. Voor gasten die tussendoor vragen hebben, zijn we natuurlijk altijd telefonisch bereikbaar of hebben we bezoekmomenten in hotels. Aan het einde van de vakantie zorgen we ervoor dat het vertrek soepel verloopt. Omdat iedereen weer op tijd in de transferbus terug naar de luchthaven moet zitten, gaan wij alle hotels langs om de vertrektijden op te hangen. Zelf rijden we zo veel mogeliijk mee met die transferbussen en staan we op de luchthaven om te helpen met inchecken en iedereen uit te zwaaien. En dan begint het cirkeltje weer opnieuw.
In sommige gevallen verloopt de vakantie minder soepel en ook dan zijn wij het eerste aanspreekpunt. Wij helpen bij noodgevallen en proberen klachten zo goed mogelijk op te lossen. Dat is soms uitdagend, omdat er allerlei factoren zijn om rekening mee te houden. Soms zijn gasten niet blij, of werken hotelmedewerkers niet mee, dan moet jij proberen een oplossing te vinden die voor iedereen werkt en dat kan lastig zijn. Er zijn natuurlijk leuke gasten en terechte klachten bij, maar omdat je met zo’n diverse groep mensen werkt, maak je ook veel gekke dingen mee. Zo heb ik een gast gehad die mij vroeg of ik iets aan het weer kon doen (het was al een paar dagen bewolkt) en vervolgens hoopte dat zij gratis konden verhuizen naar een vakantiebestemming waar de zon wel scheen. We hebben een klacht gehad van mensen die geen bad hadden in de kamer en die boos waren omdat hun kind niet onder de douche durfde. Gasten die om half elf ’s avonds in tranen belden dat zij nú meteen wilden verhuizen omdat hun (naar onze mening geweldige) hotel niet luxe genoeg was. Gasten die twee dagen vóór vertrek al uitcheckten en boos waren omdat ze nog twee dagen moesten blijven en het geluid van de krekels zat waren. Gasten die roepen dat ze Celine aanklagen omdat ze niet eerder naar huis konden vliegen. Gasten die zeggen dat zij ‘red mijn vakantie’ gaan bellen. En zo gaat de lijst maar door.
Ook zijn er situaties waarin het geen klacht is, maar mensen door een vervelende situatie hulp nodig hebben. Bijvoorbeeld gasten met een sterfgeval in de familie die eerder naar huis moeten vliegen, of een gast gehad die ’s nachts in paniek opbelde omdat ze een soort angstaanvallen had en iemand nodig had om mee te praten en het meest extreme geval: een gast die met een quad een ongeluk kreeg en daarbij ernstig verwond raakte. Gelukkig heb ik collega’s met meer ervaring om me advies te geven en heb je ook altijd het hoofdkantoor nog om te helpen. Ook zijn er soms externe factoren die tegenzitten, zoals de aardbeving op Kos. Voor de reisleiding daar was dat een ware nachtmerrie, omdat zij met een klein team iedereen moesten helpen binnen een paar dagen tijd. Onze collega Celine is daar nog een paar dagen heen gestuurd om bij te springen.
Om het hele systeem draaiende te houden, maken wij ook best veel kantooruren. Zo houden wij administratie bij om inzicht te hebben wat we boeken en of we onze doelstellingen halen, halen we mensen van transferlijsten af, houden we bij wat wij voor klachten of opmerkingen krijgen en zijn er nog allerlei andere kleine dingen. We regelen met onze agent dat onze gasten mee kunnen op de excursies en op de juiste tijd worden opgehaald. Ook moeten wij voor al onze gasten welkomstenveloppen voorbereiden: we maken handmatig naamstickers voor iedere boeking en vullen de enveloppen met informatie. Deze kantoormomenten zijn ook altijd wel gezellig: we kunnen verhalen uitwisselen wat we nu allemaal weer hebben meegemaakt en draaien (te) veel foute muziek.
Als we al die taken bij elkaar optellen komen we bij een hectische, volle werkweek uit. Dus voor iedereen die denkt dat we hier lekker vakantie vieren: nee zo werkt het niet! We maken hele lange dagen, waarbij we vaak ’s ochtends vóór tien uur in het eerste hotel zitten en ’s avonds na elf uur thuis komen van de luchthaven. We hebben elke week één vrije dag, maar uiteindelijk zijn we altijd beschikbaar voor onze gasten, dus ook op die dag. Onze noodtelefoon rouleert en daarop kun je ook ’s nachts gebeld worden. En het gebeurt natuurlijk altijd precies op je vrije dag dat iemand je om acht uur ’s ochtends wakker belt omdat ze niet opgehaald zijn voor hun excursie. Hoe dan ook moet je altijd blijven lachen!
Al die drukte doet er natuurlijk niet aan af dat we uiteindelijk toch maar lekker op Griekenland zitten! De zon schijnt, het strand is om de hoek (het is vanaf mijn balkon te zien) en er zijn werkdagen waarop wij mee ‘moeten’ op excursie naar de mooiste plekjes van het eiland. Ondertussen ben ik op bijna al onze excursies al mee geweest. Het begon de eerste week al goed: mijn tweede werkdag mochten Celine, Klasaukje en ik mee met de excursie naar Halki. Halki is een eilandje dat op ongeveer een uur varen van Rhodos ligt. Het is er heerlijk rustig! Er is maar één stadje op Halki, waar maar één weg naartoe loopt. Verder is het stadje helemaal tegen de heuvel opgebouwd: allemaal gekleurde huisjes in neoclassicistische stijl, waardoor de baai een prachtig plaatje vormt.
Ook Lindos is een van de hoogtepunten van het eiland, de plek die Bassie en Adriaan ook hebben bezocht. Lindos staat bekend om de ezels die dienen als taxi’s. Op de acropolis vind je nog de middeleeuwse en Griekse resten. Iets lager op de heuvel ligt het eigenlijke Lindos, een wit dorpje waaruit vroeger veel gehandeld is met Italië en waar je nog mooi versierde kapiteinshuizen vindt. Daarnaast is Lindos ook al een bezoek waard voor het mooie strand. Ik ben nu twee keer in Lindos geweest, één keer op een vrije dag samen met Timo en Celine en één keer met onze boottocht daarnaartoe. Op die boottocht gaat Connie altijd mee, onze Nederlandstalige gids. Connie is hier 27 jaar geleden als reisleidster naartoe gekomen, is door een Griekse vent aan de haak geslagen en nooit meer vertrokken.
Op onze eilandtour gaat Connie ook altijd mee en vertelt zij de hele dag door grappige en interessante feiten over Rhodos en wat er te zien is. Met die eilandtour heb ik een aantal van de highlights aan onze kant van het eiland kunnen bezoeken, zoals Kamiros, wat een van de mooiste archeologische plekken op het eiland is.
Het oude gedeelte van Rhodos Stad hoort verder ook bij mijn favoriete plekken hier. Er staat een muur om het hele gedeelte heen, het is volledig middeleeuws en je kunt er uren ronddwalen in de kleine straatjes en langs de pleintjes.
Een aantal van mijn vrije dagen heb ik besteed aan het halen van mijn duikbrevet bij onze duikschool Waterhoppers. In een van de mooiste baaien van het eiland, Kalithea Bay, heb ik in drie dagen mijn Padi Openwater gedaan. Dat is een leuke voorbereiding op eventuele toekomstige reisbestemmingen waar ik kan duiken!
Ondertussen is het avontuur al weer bijna afgelopen en komt het afscheid van Rhodos en mijn collega’s eraan. Ik werk hier in een team met drie andere Nederlandse collega’s: onze ‘baas’ Klasaukje, Celine en Nicole. Wij hebben behoorlijk wat wijzigingen in het team gehad dit seizoen. We begonnen met Klasaukje, Celine, Timo en ik. Timo ging half mei jammer genoeg naar Bulgarije (hij was slechts tijdelijk hier om de drukte op te vangen) en Nicole kwam in zijn plaats. Timo neemt over een week mijn plaats weer in als ik naar Nederland vertrek. Na een paar weken kregen we twee Deense collega’s erbij, Nicoline en Christina, om de Scandinavische gasten op te vangen. Christina ging snel alweer naar huis omdat het allemaal te veel voor haar werd, waarna Pernille in haar plaats kwam. Toen Pernille twee weken later naar huis ging, kwam Simone nog even om Nicoline (die ziek was geworden) te helpen. Ondertussen was ook onze GOGO collega Merel erbij gekomen (GOGO is de jongerenafdeling van Sunweb). Zo was het een komen en gaan van reisleiding hier dit seizoen!
Collega’s zijn in dit werk heel belangrijk. Niet alleen zie je ze heel veel tijdens het werk, het zijn ook de mensen waarmee je optrekt buiten werkuren om. Zij zijn degenen bij wie je stoom af kunt blazen als een gast tegen je tekeer is gegaan, die je thuis brengen als je mee hebt gedaan aan onze kroegentocht (bedankt Klaas!) en waarmee je naar Villa di Mare (het zwembad om de hoek) gaat. Gelukkig hebben we een gezellig team en kan iedereen het goed met elkaar vinden (ondanks de kattige opmerkingen af en toe). Verder zie je natuurlijk veel andere mensen ook regelmatig, zoals reps van andere touroperators en de mensen die in hotels werken.
Ik heb genoten van de afgelopen maanden dat ik deel uit mocht maken van dit tourisme wereldje en waarin ik heel veel heb geleerd. Het zal gek zijn om weer gewoon in Nederland te zijn en weer terug te gaan naar het ‘gewone’ studieleven, waarin ik af en toe mijn telefoon uit mag zetten, geen schattig rood autootje meer tot mijn beschikking heb (maar wel weer een wasmachine en een normale keuken), het niet altijd zonnig is, ik niet meer verplicht moet feesten en ik niet meer de hele dag met iedereen moet praten, maar er komt vast wel weer een nieuw avontuur op mijn pad!
Wil je hélemaal meeleven met mijn avonturen in Nederland, Ghana, Mexico, Australië, Griekenland, Canada of Peru? Volg mij dan op Instagram via 'opreismetjorvos'! Of wacht op mijn boek ‘Zes keer thuis en toen weer naar huis, leven en leren op reis’.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley