Stoomklokken, fietspaden en beaver balls
Blijf op de hoogte en volg Jorinde
15 Augustus 2019 | Canada, Vancouver
Aangezien ik afgelopen januari mijn master heb gehaald en op dit moment nog niet vast zit aan een vaste baan, een huis en een auto, heb ik besloten om van deze vrijheid te genieten en weer op reis te gaan! De komende zeven maanden bezoek ik eerst drie maanden Canada om vervolgens door te reizen naar Peru. In Canada ga ik aan de slag als vrijwilliger in een wildlife rescue centre en ga ik een paar weken werken op een paardenranch. In Peru leer ik de eerste vier weken Spaans en ga ik vier weken vrijwilligerswerk doen in een opvangcentrum, voordat ik verder rondreis. Ik kijk uit naar alle avonturen en levenslessen van de komende tijd!
Iets meer dan drie weken geleden ben ik naar Canada vertrokken voor het eerste deel van mijn reis. Vanuit Amsterdam vloog ik via Reykjavik naar Vancouver. Vanwege het tijdsverschil vertrok ik om 14:00 en kwam ik na dertien uur reizen om 18:00 dezelfde dag aan. In Vancouver pikte ik mijn veel te grote en zware backpack (jaja, het is weer gelukt) op en had ik nog één hindernis te overwinnen voordat ik het land binnen mocht: de immigratiedienst. Omdat ik hier in Canada vrijwilligerswerk doe had ik een speciaal visum aangevraagd voor ‘charitable work’, iets wat ze op de luchthaven erg spannend en ingewikkeld vonden. Het was dus even zweten, maar op het moment dat de mevrouw van de immigratiedienst een gesprekje met me begon over de uitspraak van mijn naam wist ik dat het allemaal goed zat.
Voordat ik op maandag 19 augustus door zou reizen naar mijn vrijwilligersproject op Vancouver Island had ik vier nachten geboekt in een hostel op een ideale locatie in de wijk ‘Gastown’. Toen ik aankwam werd me verteld dat ze die avond een feest in de bar beneden hadden, dat je ’s ochtends met korting kon ontbijten in het restaurant en dat ze een super lieve langharige zwart-witte kat genaamd Oreo hadden. Goed geregeld allemaal dus! Het feestje heb ik maar even overgeslagen; na een pizza verderop in de straat en een heerlijke warme douche heb ik oordoppen ingedaan tegen het feestgeluid en een poging gedaan mijn jetlag weg te slapen. Redelijk uitgeslapen ben ik de volgende ochtend het ontbijt gaan proberen om daarna de stad te verkennen en op zoek te gaan naar een Canadese simkaart. Ik heb die eerste dag een groot deel van de wijken rondom het hostel gezien. Vlakbij het hostel was een van dé highlights van Vancouver: de ‘Gastown steam clock’. Dat was nogal een anticlimax… Een klok niet veel groter dan de staande klok in onze huiskamer die elk kwartier het geluid van een stoomtrein maakt. Alleen aan de drommen mensen eromheen kon je zien dat het bijzonder was. Vlakbij was ook de waterkant, met de aanlegsteiger voor cruiseschepen en een paar mooie uitzichtpunten met uitkijk op Noord Vancouver. Grappig voorval: Terwijl ik daar stond kwam er een Aziatisch meisje naar me toe, ze wees op de bergen aan de andere kant van het water en vroeg ‘Is that America?’. Na een lekkere Thaise Curry te hebben gegeten in Chinatown, ben ik terug gelopen naar het hostel. In de huiskamer raakte ik aan de praat met een Israëlische jongen die al een paar maanden in Canada had gereisd en zo had ik een gezellige avond.
Tijdens mijn wandeling door (dat deel van) Vancouver ben ik er erg van geschrokken hoe veel zwervers ik zag. Ik had altijd het idee dat Canada redelijk goed geregeld was en had dit niet verwacht; veel mensen waren duidelijk dakloos, er waren plekken waar grote groepen daklozen samen zaten en ik zag zelfs meerdere mensen drugs gebruiken toen ik voorbij liep. Van verschillende mensen hoorde ik later dat ik toevallig rondliep in het slechtere deel van Vancouver en dat het in andere delen van de stad veel minder was. Ook werd mij verteld dat veel daklozen in Canada naar Vancouver trekken (er werd zelfs geopperd door mensen dat ze daarin gestimuleerd werden door de overheid), omdat het een van de weinige grote Canadese steden is waar het klimaat dat toelaat. Als het -30 is buiten, zoals in Calgary of Quebec regelmatig voorkomt, kun je natuurlijk niet overleven op straat.
Op zaterdag, 17 augustus, besloot ik om bij het hostel een fiets te huren zodat ik de ‘Seawall’ kon fietsen. Vancouver ligt voor een groot deel aan het water en langs dat water is een fietspad aangelegd, verbonden met verschillende fietspaden het centrum in, waardoor je een mooie lange fietstocht kunt maken. Lang was het zeker, ik heb die dag zo’n 35 km gefietst, maar het was wat mij betreft de ideale manier om alle verschillende delen van de stad te ervaren. ’s Ochtends heb ik eerst bij de supermarkt wat broodjes en drinken gehaald, zodat ik onderweg kon picknicken en daarna ben ik richting Stanley Park gefietst. Stanley Park is een groot park (of natuurgebied) van 400 hectare, waarvan ongeveer driekwart ongerepte natuur is. Ik vond het een van de mooiste delen van Vancouver en ideaal om met de fiets te verkennen. Het voelde al meteen als ‘echt Canadese natuur’ toen ik bij Beavers Lake mijn broodjes zat op te eten. De Seawall zelf was best druk, fietsen is hier blijkbaar ook populair, maar het uitzicht vanaf de kust was geweldig! Het fietspad volgend kwam ik langs English Bay, een strandgebied met strandtentjes en een hele andere sfeer dan de binnenstad waar ik vandaan kwam. Vanaf daar werd het weer meer stedelijk en drukker terwijl ik het water de stad in volgde. Ik fietste door nette parkjes, langs kleine haventjes en ik zag aan de overkant de drukte van Granville Island, een gebied met allerlei marktkraampjes en eettentjes waar ik later ook even ben gestopt. Ik fietste langs het grote stadion, Science World en het Olympische dorp voor de Winter Olympics van 2010. Zo ben ik doorgefietst naar het laatste punt aan de Seawall dat ik wilde bezoeken: Kitsilano Beach. Kitsilano is een hippe wijk (waar volgens mijn reisgids iedereen yogabroeken draagt en smoothies drinkt) en het strand daar had weer een hele andere sfeer dan bij English Bay, met veel beachvolleybal en voornamelijk jongeren. Hoewel de binnenstad van Vancouver bewolkt en grauw was, leek de zon hier veel feller te schijnen. Nadat ik daar een tijdje van had genoten, ben ik weer op de fiets gestapt en via het fietspad dwars door de stad teruggegaan naar het hostel. Die avond heb ik nog gezellig even aangesloten bij het feestje in de woonkamer van het hostel en heb ik zo weer wat andere reizigers leren kennen.
Zondag 18 augustus was mijn laatste volle dag in Vancouver en nu ik al zo veel van de binnenstad had gezien, wilde ik ook Noord Vancouver nog bezoeken. Bijzonder is dat de natuur hier echt dichtbij de stad is, met prachtige bergen en natuurgebieden in Noord Vancouver. Ik wilde naar de Capilano Suspension Bridge, een lange hangbrug over een ravijn in Capilano Park. Vanuit Vancouver zijn er gratis shuttlebussen die je in 20 minuten naar het park brengen, dus dat is goed geregeld. In het park zelf heb ik eerst een leuke korte rondleiding met een gids gedaan die veel vertelde over de geschiedenis van het park en de lokale bevolking. Daarna ben ik de hangbrug over gelopen. Het park is druk bezocht en je loopt dus met hele drommen mensen over het ravijn te wiebelen, maar gelukkig heb ik geen hoogtevrees. De omgeving was prachtig, maar zoals met veel mooie plekken is het jammer dat er zoveel mensen zijn! Naast de brug hebben ze in het park een wandelparcours uitgezet met houten paden, waardoor je meer kunt zien van het gematigd regenwoud waarin je je bevindt. Verder zaten er een aantal mensen met roofvogels en hebben ze een wandeling met bruggen tussen de boomtoppen. Als lunch heb ik ‘beaver balls’ gegeten, waarbij uitgelegd stond dat dit is wat Nederlanders ‘poffertjes’ noemen. Grappig! En natuurlijk met maple syrup, voor een Canadees tintje. Weer terug aan de andere kant van het ravijn heb ik de cliffwalk nog gedaan, een wandeling langs de rotswand waarbij je met roosters en glazen platen de afgrond onder je kon zien. Al met al is het een mooi park met veel bijzondere uitzichten en genoeg om je een dag te vermaken. Nadat ik de shuttlebus terug naar Vancouver had genomen, heb ik ’s avonds wat tijd genomen om mijn backpack te herpakken. De volgende dag zou ik namelijk naar Vancouver Island vertrekken!
Wil je hélemaal meeleven met mijn avonturen in Nederland, Ghana, Mexico, Australië, Griekenland, Canada of Peru? Volg mij dan op Instagram via 'opreismetjorvos'! Of wacht op mijn boek ‘Zes keer thuis en toen weer naar huis, leven en leren op reis’.
-
29 September 2019 - 07:28
Yasmin :
Wat leuk om over je eerste dagen in Vancouver te lezen, Jorrie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley