Aboriginals, koalas en bevroren tenen

Hi mates!

Ik ga meteen verder waar ik gebleven was; mijn oriëntatieweek was net afgelopen. Terwijl ik nog niet echt bijgekomen was van mijn surfweekend begonnen de lessen en was het klaar met al het feesten… Althans, bijna dan, op vrijdag hadden we nog een mooi feestje van het huis.

Eigenlijk zou ik in Nederland al klaar zijn met mijn bachelor, dus alles wat ik hier doe is extra. Omdat ik wel verplicht ben een volledig vakkenpakket te doen, doe ik hier vier vakken voor 30 studiepunten: Learning in Outdoor Education, Introduction to Indigenous History, Language and Social Context en Exchange Internship.

Language and Social Context is nog het meest normale vak dat ik volg en is een linguïstiek vak over taal in de sociale wereld. Zo hebben we het heel veel gehad over dialecten en hebben we het nu over ‘turn taking, hoe weet je wanneer je kunt praten?’. Grappig is dat onze professor Nederlands geleerd heeft en het dus leuk vindt om dat af en toe terug te laten komen in zijn college. Zo leer ik nog eens iets over mijn eigen taal, aan de andere kant van de wereld!

Introduction to Indigenous History gaat over de kolonisatie van Australië en de impact daarvan op de Aboriginal bewoners. Het is een heel indrukwekkend vak, vooral omdat ik het gevoel heb dat het geschiedenis is die nu nog steeds speelt. Het is super interessant om meer te leren over de manier waarom Aboriginals gezien werden en worden en hoe het contact tussen hen en de Britten ontwikkelde. Doordat ik dit vak volg, ben ik ook veel bedachtzamer op de manieren waarop Aboriginals terugkomen in de huidige Australische samenleving. Een belangrijke manier waarop je dit kunt zien is de ‘acknowledgement of country’ die voor belangrijke evenementen of lezingen wordt gedaan. Dit is een eerbetoon aan het begin van een speech waarin kort wordt gezegd dat we respect willen tonen voor de oorspronkelijke bewoners van het land waarop we ons bevinden (in het geval van Sydney de Eora People of the Gadigal Nation). Dat dit eerbetoon wordt gedaan aan het begin van gebeurtenissen betekent niet dat er werkelijk respect is voor Aboriginals. Er is nog steeds ontzettend veel discriminatie van Aboriginals in Australië. Veel blanke Australiërs weten maar heel weinig over de geschiedenis van de kolonisatie, of ze weten alleen een blanke interpretatie van die geschiedenis. Een hele goede documentaireserie die wij moeten kijken is ‘First Australians’ en vertelt de geschiedenis van de kolonisatie vanuit Aboriginal oogpunt. Vooral de tweede aflevering is super indrukwekkend, daarin wordt verteld hoe de Aboriginals in Tasmanië letterlijk uitgeroeid werden. Blanken kregen $5 voor het hoofd van een Aboriginal man en $2 voor een Aboriginal vrouw of kind. Veel Australiërs geloven dat de Aboriginals in Tasmanië uitgestorven zijn, dit is echter niet waar.

Een verrassende ontdekking die ik hier heb gedaan is dat Aboriginals ook blank kunnen zijn. Ik (en ik denk veel anderen ook) had altijd het ‘klassieke beeld’ van een Aboriginal persoon in mijn hoofd, met een donkere huidskleur en gezichtstrekken die ik daarbij associeer. Omdat Aboriginal heritage echter door iedereen kan worden geërfd en er een tijdlang door de blanke overheid is geprobeerd om Aboriginal bloed te verdunnen door Aboriginal vrouwen te dwingen met blanke mannen voort te planten, zijn er tegenwoordig veel Aboriginal mensen die blank zijn. Zo heb ik een roodharig meisje in mijn huis (ze ziet er Iers uit) die ook Aboriginal is.

Het derde vak dat ik doe is Learning in Outdoor Education. Dit vak is gericht op ‘Experiential learning’, dus leren over onszelf, anderen en de natuur door ervaring (experience). Deze theorie willen ze ons aanleren door het te laten ervaren en dat doen we met twee excursies naar de natuurparken die Sydney omringen. De eerste excursie hebben we al gehad, dat was een dagtrip naar Royal National Park. Royal National Park is een kustgebied, met prachtige kliffen en hele interessante zandsteen formaties. Met een klein groepje en een gids hebben we een 8 km lange ‘coastal walk’ gelopen. Onze gids, Pete, is een gepensioneerde docent en hij vertelde ons heel veel over de flora en de fauna van het park. (Interessant feitje: de grootste spinnen zijn beter, want die eten de kleine en gevaarlijke spinnen.) Voor en na de excursie naar RNP kregen we een aantal reflectievragen en naderhand moesten we daar een verslag over schrijven. In de werkgroepen en lezingen krijgen we meer informatie over veiligheid, geschiedenis, kaartlezen etcetera. Ondertussen komt de tweede excursie er ook al aan, dat is drie dagen naar de Blue Mountains, waar we in groepjes in blokhutten zullen verblijven. Daar heb ik natuurlijk heel veel zin in!

Dan doe ik nog een vak waarvoor ik stage loop, gericht op praktijkervaring. Ik heb geen colleges of werkgroepen, slechts een paar workshops en verder loop ik 120 uur stage. Ik heb een stageplek in een NGO, Uniting World. Uniting World is verbonden aan de United Church Australia en heeft ontwikkelingsprojecten in Afrika, Azië en de Pacific. Het sluit perfect aan op mijn ervaring in Ghana! Ik doe zelf kantoor werkzaamheden om dat ook eens te leren, dus ik heb al administratie gedaan, financiële jaarrapporten bijgewerkt, ik doe background research over partnerorganisaties en ik ben nu bezig met het samenvatten van een rapport over een partner in Zuid Sudan (niet zo’n heel prettig land, het rapport is af en toe nogal schokkend). Alhoewel het werk niet altijd even interessant is (ik heb ook al een volledige dag besteed aan kopiëren) is mijn begeleider geweldig en houdt zij me gemotiveerd. Ik wordt uitvoerig bedankt voor het doen van een simpele taak en ik wordt aangemoedigd om vooral een pauze te nemen als ik het nodig heb. Afgelopen dinsdag vertelde ze me dat als ik de taak die ik aan het doen was (vragenlijsten invoeren in de computer) niet leuk vind, ik het maar moet te zeggen en dan laat ze me iets interessanters doen. Daardoor voel ik mij gewaardeerd en gemotiveerd om zelfs de saaie taken te doen. Het is een heel goed voorbeeld van hoe je werknemers kunt begeleiden. Daarnaast is dit een interessant kijkje in de Australische werkcultuur, die een beetje anders is dan de Nederlandse. Ik noem zelfs de hoge pief bij zijn voornaam en er wordt mij nooit verteld dat ik iets moet doen, in plaats daarvan zeggen ze: ‘ik zou het heel fijn vinden als je dit zou willen doen’.

Nog een hoogtepunt van de afgelopen paar weken was het sterrenkijken met mijn huis. International House heeft een eigen blokhut in Belangelo Forest, zo’n twee uur rijden van Sydney vandaan en op vrijdag 12 Augustus gingen we daar met een bus naartoe. Eerst hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving, waarbij we wilde kangeroos hebben gezien! Eentje had een joey in de buidel (: ‘S avonds hadden we een bbq en daarna hebben we sterren gekeken met de leden van de astronomie club die ons met hun telescopen de maan, mars en saturnus lieten zien. Eva (een Frans meisje) en ik kwamen er na veel zoeken ook achter dat je hier de Grote Beer niet kunt zien omdat we aan de andere kant van de wereld zitten (blond!).

De week na het sterrenkijken en Royal National Park ging ik samen met Roberta (mijn Italiaanse vriendin die ook in International House woont) en Kathrin (een vriendin uit Oostenrijk) naar Brisbane van donderdagavond tot maandagochtend. Het was een heerlijk weekend. Brisbane is niet groot en er is niet zo veel te zien, dus we konden heel rustig aan doen. We hebben vooral heel veel gelachen om Roberta die nog nooit in een hostel had geslapen. Dat ze nu in een slaapzaal met 20 anderen moest slapen, was een sprong in het diepe (ze roept nu dat ze nooit meer in een hostel gaat). Vrijdag hebben we midden in de stad op ‘het strand’ (een gedeelte met opgespoten zand en palmbomen) gelegen, een boot op de rivier genomen en zijn we naar een eetmarkt gegaan. Zaterdag regende het, dus hebben we gewinkeld en zijn we naar de bios gegaan, nadat we ’s ochtends de klokkentoren van het stadhuis hadden beklommen in de oudste handbediende lift in Australië. Zondag gingen we naar Lone Pine Koala Sanctuary, waar ik eindelijk een koala heb geknuffeld en kangeroos heb gevoerd. De dinsdag daarna hadden we het in Learning in Outdoor Education over het afschaffen van koala-knuffelen omdat het dierenmishandeling is (koala’s zijn wilde dieren die niet geknuffeld horen te worden). Oeps, daar had ik even niet over nagedacht toen ik met mijn vriendje op de foto ging als een echte toerist.

Afgelopen weekend heb ik ook weer een intens weekend gehad. Ik ben lid geworden van de Bushwalker Society, een vereniging die actieve uitstapjes naar de vele natuurparken rondom Sydney doet, en dit weekend ging ik mee op een kampeerweekend in de Blue Mountains. Op zaterdag vertrokken we heel vroeg vanuit Sydney om met een 4wd naar de Blue Mountains te rijden en diep het natuurgebied in te trekken. Dit was een heel avontuur, een van mijn autogenoten werd vreselijk wagenziek en moest af en toe de auto uit, daarna kreeg een van de andere auto’s een lekke band, onze derde auto werd gevraagd even een andere auto uit een modderpoel te trekken en was spoorloos verdwenen en toen we eindelijk verder konden rijden waren we een klein beetje verdwaald. Gelukkig hebben we uiteindelijk de parkeerplek kunnen vinden (wel fiks achter op schema), waarna het nog een uur lopen was naar de kampeerplek (met een grote en kleine backpack een steile berghelling af klauterend). Die middag hebben we een canyon gedaan, dus met bevroren tenen liepen we door een bergstroompje en af en toe moesten we een stukje abseilen of over touwen het water oversteken. Het was uitdagend en leuk, maar ook heel erg koud! Uiteindelijk kwamen we weer aan bij het kamp. Een auto ging terug naar Sydney, terwijl ik en twee anderen samen met de twee begeleiders achterbleven bij het kampvuur. ’s Nachts was het ongeveer 0 graden Celcius en ondanks mijn dikke dons slaapzak en heel veel kleren voelde ik de kou door de grond heen omhoog trekken. De volgende ochtend was er helaas geen (warme) douche om me op te warmen (tja dat krijg je in de middel of no where). Eigenlijk zouden we zondag nog een canyon doen, maar uiteindelijk hebben we de hele dag geabseild van een paar rotswanden in de omgeving. Het was heel tof om te leren hoe je jezelf moet zekeren als je naar beneden gaat en alhoewel het af en toe wel heel spannend was om de rand over te gaan, hebben we het allemaal gedaan.

Ik ben al een paar dagen aan het bijkomen van het weekend, maar omdat de universiteit een klimhal op campus heeft, heb ik gister weer geklommen en morgen is het weer tijd om naar stage te gaan!

Dit weekend zou ik eigenlijk gaan kayaken bij Manly met een paar Nederlandse vriendinnen hier, maar helaas zit het weer tegen dus gaat dat niet lukken. Misschien gaan we wel wat andere dingen bezoeken in de omgeving! Met deze meisjes heb ik een paar weken terug ook de Bondi – Coogee coastal walk gedaan, wat heel erg gezellig was. Het is soms toch wel heel lekker om even gewoon Nederlands te spreken, want alhoewel ik me prima redt in het Engels, merk ik wel dat het net iets meer moeite kost dan Nederlands. Ook merk ik dat er bepaalde kleine woorden zijn die ik mis, bijvoorbeeld het woord ‘pantoffels’ (daar heb ik een paar weken over gedaan).

Naast het gewone Engels, maken de Australiërs het buitenlanders ook niet makkelijk. Ozzies hebben gekke woorden of afkortingen voor heel veel dingen. Zo noemen ze teenslippers ‘thongs’ (wat in mijn beleving het woord voor een string is), foute mannen-zwembroeken zijn ‘budgiesmugglers’, cuanteloupe meloenen zijn ‘rockmelons’, een koffiepauze is een ‘smoko’ en mensen met rood haar worden ‘bluey’ genoemd. Oh ja, maar als je echt Australische slang praat, dan ben je wel een beetje bogan hoor! (De Australische variant van de Amerikaanse redneck).